Waar is het balletje? juni 2005

Portretten in tekst en beeld van medewerkers van de OBD en hun passies.

36 Doeken in gangen van het gebouw, plus overzichtsboek op standaard.

In samenwerking met Gonnie Kleine

Opdracht: OBD, Nijverdal

Tekstfragment overzichtsboek

Het gebeurde nog voordat we echt waren begonnen.
We zaten in de lege kantine van de OBD. De zon scheen. We dronken een kopje thee met een proefkonijn. ‘Stel’, zeiden we tegen het proefkonijn, ‘je liefhebberij is het antwoord, wat is dan jouw vraag?’ Het proefkonijn was heel even stil en zei toen prompt: ‘Waar is het balletje?’ Er volgde een verhaal over jonge honden en stukgebeten ochtendkranten.
Dat was het begin.

Na dat proefkonijn kwamen er ongeveer zeventig ‘gewone’ mensen voorbij: medewerkers van alle verschillende afdelingen van de OBD. Ze spraken over bijzondere dingen. Doedelzakken, verre reizen, driedimensionale kaarten, enge boeken, of een zaterdagmiddag door de blubber fietsen. Ergens in al die gesprekken zat een moment waarop ogen begonnen te twinkelen, woorden begonnen te huppelen en mensen zaten te wippen op het puntje van hun stoel. Vanaf dat moment was het net alsof er een balletje mee rolde in het gesprek. Een balletje dat ons meevoerde naar plezier. Of dat nu in de achtertuin, achter de computer of midden in de Witte Woestijn was.

‘Waar is het balletje?’, werd iets anders dan een toevallige uitspraak. Het bleef lichtvoetig, maar kreeg ook een algemene geldigheid. De mens -homo ludens- op zoek naar zijn balletje.

Gonnie Kleine en Alied van der Meer, juni 2005

Scroll naar boven