Jubileumbundel voor de Montessorischool Deventer. Uitspraken, anekdotes en herinneringen van leerlingen, leerkrachten en bestuurders. Feestelijk geïllustreerd met foto’s van Marina Ruempoll.
Opdracht: Deventer Montessori Schoolvereniging
Ze hebben altijd zin, ze gaan altijd vrolijk naar school.
Dat zegt wel iets denk ik.
Marina, ouder
René, ik kan lezen!!!
Ik zat in een oudergesprek op mijn kamertje. Ineens zwaait de deur open en stormt er een kind binnen. Ontsnapt aan de aandacht van de juf, uit de klas gerend. Schreeuwt: ‘René!!!! Ik kan lezen!!!’ Tja, dan gaat alles opzij natuurlijk. Ik zei tegen die ouder: ‘Het spijt me, ik moet even mee, ik moet dit even zien.’ Ik met dat kind mee en ja hoor: t-a-k: Tak! b-a-l: bal! Geweldig!!!
René, leerkracht
De geschiedenis van Jan
Toen ik nog baby was toen lachte ik nooit.
Toen ik één was lachte ik ook niet.
Toen ik twee was lachte ik ook nooit.
Toen ik drie was lachte ik nog niet.
Toen ik vier was lachte ik wel.
Ik weet ook niet waarom.
Ik was ook een beetje te vroeg geboren misschien.
Toen ik naar school ging was ik vier.
Toen ging ik grapjes maken.
Voor Nilanti. Zij maakte grapjes met mij en toen wou ik vriendin met haar worden en toen zei zij: ‘Ja!’
Nu maak ik thuis grapjes voor Nova.
Nilanti lacht nu niet meer.
Ze vindt grapjes nog wel leuk.
Maar míjn grapjes vindt ze niet meer leuk.
Ze houdt nog wel van poep en scheet.
Maar niet van: ‘Hé, kijk, daar is een lopende bezem!’
Dat vindt ze niet leuk.
Ze speelt nu met Julia en David.
Dat vind ik wel vervelend.
Jan, 5 jaar